Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Maximus dolor, inquit, brevis est. Duo Reges: constructio interrete. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Suo genere perveniant ad extremum; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
Sed nunc, quod agimus; At enim sequor utilitatem. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Eademne, quae restincta siti?
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Sed quae tandem ista ratio est?
Quare attende, quaeso. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?